WE GOOIDEN ALLE REMMEN LOS

Al een paar maanden geleden heeft Meral - de echt diehard Vakantieveilingen expert - vol spanning een paar uur achter haar laptop gezeten. Uiteindelijk wist ze vijf kaartjes te bemachtigen voor Night of the Stars - daar MOET je natuurlijk bij zijn geweest. Voor een paar euro per ticket mochten wij gisteravond het Ahoy binnenstormen om mee te kunnen blèren met Niels Geusebroek, de Hermes House Band, Xander de Buisonje, DI-RECT en Jan smit.

Na een heerlijk studentenmaal inclusief stokbrood, saté uit zak en verbrande pizza zat de sfeer er goed in en waren wij er helemaal klaar voor. Bij binnenkomst werden we gefouilleerd en daarna draafden we snel naar de kluisjes. Pure ellende. We hebben ongeveer drie kwartier getobd om al onze bontjassen, make-up tasjes, Timberlands en tandenborstels in twee kluisjes te proppen. Na aardig wat geduw en getrek hadden we toch mooi 6 euro bespaard - ik bedoel maar. 

Toen we ons naar binnen wurmden in de zaal gingen we meteen op zoek naar de bar, dat snap je. We dronken Grolsch, staat bekend om hoofdpijnbier. Om maar even in de Jan Smit sferen te blijven, onze kater won vanmorgen weer het gevecht. Verloren van Grolsch.

We genoten eerst volop van de Hermes House Band. Heerlijke foute nummers zoals 'Country roads' schreeuwden we zo hard mogelijk mee. Daarna kwam onze Xander het podium op rennen, we waren allemaal smoorverliefd - wat een ontzettend leuke vent! Nadat we emotioneel onze hoofden op elkaars schouders legden en met waterige ogen het prachtige 'Hou me vast' meezongen, haalden we maar weer wat biertjes.

'Vraag me niets, zeg me niets, sla je armen om me heen.'

Wij met onze 20 jaar gemiddeld waren zo ongeveer het jongste stel van heel Ahoy. Het bestond vooral uit 40'ers die zich bevonden in een of andere midlifecrisis en nu stilstonden tijdens een concert. Kom op, stilstaan tijdens dit concert was onmogelijk. En omdat wij met onze 20 jaar gemiddeld nogal van dansen houden, deden we dat ook en hielden we ons absoluut niet in. Helaas kon niet iedereen dit waarderen en zijn we aardig gebeukt door een 40'er die ons irritant vond, omdat we volgens hem teveel ruimte in beslag namen. Man, man, man. Het sloeg nergens op, maar we hebben ons natuurlijk niet laten kennen. 

Toen kwam DI-RECT. En dit zijn echte muzikanten. Wauw, wat is deze band lekker op elkaar ingespeeld en wat was het zuiver. Misschien kwam dat ook omdat we tijdens DI-RECT weinig mee konden blèren, want eigenlijk kenden we geen een nummer. We waren dan ook door het dolle heen toen Jantje tevoorschijn kwam. Met Jantje begon het feest pas écht. Eigenlijk ben ik helemaal geen diehard Jan Smit fan, maar na deze avond praat ik wel anders. Wat was dit heerlijk. 'Je gooide alle remmen los.'

Jan deed al z'n bekende nummers en dat was maar goed ook. We pinkten een traantje weg bij 'Vrienden voor het leven', smolten weg bij 'Als je lacht' en zwaaiden onze armen uit ons lijf op 'Als de morgen is gekomen'. 

'Want je bent voor mij de wereld waarin ik leef.'

Jan, je was geweldig. Ik ben fan.

Dit soort avondjes zijn fantastisch en ik hoop dat er nog vele zullen komen met mijn vrienden voor het leven.

Liefs,

Amanda